Oznakowanie kosmetyków importowanych spoza UE

Kosmetyki to jeden z najczęściej występujących rodzajów towarów importowanych do Unii Europejskiej. Zróżnicowane, zagraniczne rynki umożliwiają importerom sprowadzanie unikalnych oraz oryginalnych wyrobów, niedostępnych w danym kraju członkowskim. Należy jednakże pamiętać, iż importowane na terytorium Rzeczpospolitej kosmetyki muszą spełniać wymogi prawidłowego oznakowania, które zostały sprecyzowane w poniższych aktach prawnych:

1. rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1233/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. dotyczące produktów kosmetycznych,
2. ustawa z dnia 30 marca 2001 r. o kosmetykach (Dz.U. 2001 nr 42 poz. 473),
3. ustawa z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz.U. 1999 nr 90, poz. 999),
4. ustawa z dnia 7 maja 2009 r. o towarach paczkowanych (Dz.U. 2009 nr 91, poz. 740)
5. rozporządzenie ministra gospodarki z dnia 20 lipca 2009 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących oznakowań towarów paczkowanych (Dz.U. 2009 nr 122, poz. 1010).

Jeżeli producent danego kosmetyku nie umieścił na towarze wymaganego przez powyższe akty prawne oznakowania w języku polskim to na importerze spoczywa obowiązek przygotowania prawidłowych, polskojęzycznych etykiet, które muszą znaleźć się na towarze przed zgłoszeniem do odprawy celnej importowej. Poniżej zostały przedstawione najważniejsze wytyczne dotyczące przygotowania właściwego oznakowania, wynikające z poszczególnych aktów prawnych.

Rozporządzenie PE i Rady (WE) nr 1233/2009 z dn. 30 listopada 2009 r dotyczące produktów kosmetycznych

Z perspektywy właściwego oznakowania kosmetyków importowanych spoza UE najważniejsze znaczenie posiada art. 19 definiujący informacje, które powinny zostać umieszczone na opakowaniu sprowadzonego produktu (podkreślono informacje, które powinny zostać podane w języku określonym przepisami państwa członkowskiego, w którym dany produkt jest udostępniany użytkownikowi końcowemu):

1. imię oraz nazwisko lub zarejestrowana firma oraz adres osoby odpowiedzialnej (w przypadku importu spoza UE należy podać kraj pochodzenia),
2. nominalna zawartość w momencie pakowania, wyrażona w jednostkach masy lub objętości (wymóg nie dotyczy opakowań zawierających poniżej 5 g lub 5 ml, bezpłatnych próbek oraz towarów w opakowaniach jednorazowych),
3. data, do której dany produkt kosmetyczny, przechowywany w odpowiednich warunkach, zachowuje w pełni swoje pierwotne właściwości (wymóg nie dotyczy produktów o minimalnej trwałości dłuższej niż 30 miesięcy),
4. szczególne środki ostrożności, których należy przestrzegać podczas stosowania,
5. numer partii produktu lub oznaczenia pozwalające na identyfikację produktu kosmetycznego,
6. funkcja produktu kosmetycznego (jeżeli nie wynika jednoznacznie z jego prezentacji),
7. wykaz składników zgodnie ze wspólnymi nazwami składników opartych na INCI (International Nomenclature of Cosmetics Ingredients – Międzynarodowe Nazewnictwo Składników Kosmetycznych); wyłącznie na opakowaniu zewnętrznym; lista poprzedzona słowem ingredients.
   
   W przypadku, gdy kształt lub też wielkość opakowania uniemożliwiają umieszczenie na opakowaniu zewnętrznym informacji o ostrzeżeniach oraz składzie kosmetyku, mogą one znaleźć się na dołączonej do towaru ulotce, nalepce itd. (w języku danego państwa). Jednakże na opakowaniu zewnętrznym należy wówczas umieścić skróconą informację lub znak graficzny informujący o dołączeniu dodatkowych danych. Należy mieć również na uwadze, że zgodnie z art. 20 tekst, nazwy, znaki towarowe, obrazy lub inne znaki nie mogą być używane w sposób przypisujący produktom właściwości, których nie posiadają.

Ustawa z dnia 30 marca 2001 r. o kosmetykach (Dz.U. 2001 nr 42 poz. 473

Z punktu widzenia importera kluczowe znaczenia posiada art. 2, który zawiera ustawową definicję pojęcia kosmetyk: każda substancja chemiczna lub mieszanina, przeznaczone do zewnętrznego kontaktu z ciałem człowieka: skórą, włosami, wargami, paznokciami, zewnętrznymi narządami płciowymi, zębami i błonami śluzowymi jamy ustnej, których wyłącznym lub podstawowym celem jest utrzymanie ich w czystości, pielęgnowanie, ochrona, perfumowanie, zmiana wyglądu ciała lub ulepszenie jego zapachu. Art. 6 ustawy przedstawia wymogi dotyczące właściwego oznakowania, które powinno zostać umieszczone na opakowaniu jednostkowym kosmetyku. Pamiętajmy zatem, że informacje znajdujące się na kosmetyku powinny być widoczne, czytelne oraz niemożliwe do łatwego usunięcia. W pkt 2 dokonano szczegółowego wyliczenia obligatoryjnych informacji, które muszą zostać umieszczone na opakowaniu jednostkowym (podkreślono informacje nie wymienione w rozporządzeniu PE i Rady):

1. nazwa handlowa kosmetyku,
2. imię oraz nazwisko lub zarejestrowana firma oraz adres osoby odpowiedzialnej (w przypadku importu spoza UE należy podać kraj pochodzenia),
3. ilość nominalna kosmetyku w opakowaniu,
4. termin trwałości,
5. wszelkie ostrzeżenia dotyczące stosowania kosmetyku,
6. numer partii lub inne informacje pozwalające zidentyfikować partię towaru,
7. funkcja kosmetyku,
8. lista składników określonych zgodnie z nazwami przyjętymi w INCI – wykaz musi zostać poprzedzony słowem składniki lub ingredients.

W celu zachowania tajemnicy handlowej producent kosmetyku dysponuje możliwością złożenia wniosku do Głównego Inspektora Sanitarnego o wyrażenie zgody na nieujawnianie na opakowaniu jednostkowym nazwy składnika. Po uzyskaniu zgody dany składnik otrzymuje numer zastępczy symbolizujący jego nazwę. Organem nadzorującym przestrzeganie przepisów ustawy odnośnie prawidłowego oznakowania kosmetyków jest Inspekcja Handlowa. Warto pamiętać, że podmioty wprowadzające do obrotu kosmetyki niezgodnie z art. 6 ustawy podlegają karze aresztu albo karze grzywny.

Ustawa z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz.U. 1999 nr 90, poz. 999)

Regulacje dotyczące prawidłowego oznakowania kosmetyków importowanych spoza Wspólnoty zawarte w ustawie o języku polskim dotyczą głównie nazewnictwa towarów. Według art. 7a pkt 1 obowiązek używania języka polskiego dotyczy w szczególności nazewnictwa towarów i usług, (…) jak również ostrzeżeń i informacji dla konsumentów wymaganych na podstawie innych przepisów, instrukcji obsługi oraz informacji o właściwościach towarów i usług (z wyłączeniem m.in. nazw własnych, nazw handlowych, znaków towarowych). Opisy towarów, ostrzeżenia oraz informacje dla konsumentów sporządzone w językach obcych muszą zostać przetłumaczone na język polski, o ile nie zostały wyrażone w powszechnie zrozumiałej formie graficznej. Zgodnie z ustawą organami nadzorującymi prawidłowe wykonywanie wspomnianych przepisów są m.in. Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Inspekcja Handlowa.

Ustawa z dnia 7 maja 2009 r. o towarach paczkowanych (Dz.U. 2009 nr 91, poz. 740)

Zgodnie z art. 1 ustawa definiuje zasady paczkowania produktów przeznaczonych do wprowadzenia do obrotu w opakowaniach i oznaczania towarów paczkowanych znakiem „e” oraz zasady produkcji butelek miarowych i oznaczania ich znakiem „3” (odwrócony epsilon). Jako towar paczkowany rozumiany jest produkt umieszczony w opakowaniu jednostkowym dowolnego rodzaju, którego ilość nominalna, jednakowa dla całej partii, odmierzona bez udziału nabywcy, nieprzekraczająca 50 kg lub 50 l, nie może zostać zmieniona bez naruszenia opakowania. Do obrotu mogą zostać wprowadzone jedynie towary, które spełniają wymagania zawarte w ustawie. W przypadku kosmetyków organem uprawnionym do przeprowadzania kontroli jest m.in. Inspekcja Handlowa. Według art. 7 prawidłowe oznakowanie znajdujące się na towarach paczkowanych musi być łatwe do odczytania i dobrze widoczne oraz wykonane w sposób nie dający się usunąć bez uszkodzenia opakowania. Ustawa wskazuje obligatoryjne informacje, które muszą zostać umieszczone na towarach paczkowanych wprowadzanych do obrotu poza wymogami wprowadzonymi przez odrębne akty prawne: nazwa produktu, nazwa oraz adres firmy importera/sprowadzającego, nominalna ilość produktu.

Rozporządzenie ministra gospodarki z dnia 20 lipca 2009 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących oznakowań towarów paczkowanych (Dz.U. 2009 nr 122, poz. 1010)

Rozporządzenie ministra gospodarki w szczegółowy sposób określa przepisy dotyczące prawidłowego oznakowania towarów paczkowanych m.in.: jednostki, w jakich można wyrażać ilość nominalną, nazwy oraz oznaczenia jednostek miar, minimalną wysokość cyfr oraz liter stosowanych w oznakowaniu.

Co zrobić w sytuacji, gdy importowane kosmetyki nie posiadają oznakowania w języku polskim?

Pamiętaj, że w sytuacji, gdy importowane przez Ciebie kosmetyki nie posiadają wymaganego oznakowania w języku polskim, na importerze spoczywa obowiązek przygotowania polskojęzycznych etykiet, które muszą zostać umieszczone na produkcie przed zgłoszeniem do importowej odprawy celnej. Jeżeli po kontroli przeprowadzonej przez Wojewódzki Inspektorat Inspekcji Handlowej okaże się, że etykiety spełniają wymogi zawarte w powyższych aktach prawnych to sprowadzone towary uzyskają możliwość zgłoszenia do odprawy celnej, a po zakończeniu procedur celnych zostaną dopuszczone do obrotu. Przygotowując etykiety zapoznaj się dokładnie z wymienionymi wyżej aktami prawnymi, a także dostosuj ich rozmiar do opakowań poszczególnych towarów. W ten sposób z pewnością unikniesz wielomiesięcznego postępowania wyjaśniającego oraz ewentualnych, dodatkowych kosztów z nim związanych. W razie jakichkolwiek wątpliwości zawsze dysponujesz możliwością zasięgnięcia informacji w Urzędzie Celnym, Urzędzie Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Wojewódzkim Inspektoracie Inspekcji Handlowej.

Sprawdź także: